Een man was het verzamelen van brandhout in het bos toen zag hij een mooi meisje in een open plek. Ze was slank als wilg, zo vers als ochtenddauw, haar haar was lang en fijn, en ze droeg een witte tuniek, maar ze droeg niets aan haar voeten. En ze was dansen.
De man stond aan de grond genageld, kijken naar de dans. Ze leek in eerste instantie niet om hem te zien, dansen nu een beetje dichter bij hem, nu een beetje verder weg. Uiteindelijk keek ze naar de man en hun ogen ontmoetten elkaar voor een moment, en ze leek een stap dichter bij hem als ze danste komen. Ze keek nog eens, en de man denkt dat een glimlach op haar gezicht zien en hij stapte naar haar toe. Maar ze danste verder weg, en hij stopte.
Voor een lange, terwijl hij wachtte, maar ze niet terug te kijken en hij begon te lopen naar haar toe, maar opnieuw danste ze weg, en hoe sneller hij liep, hoe verder leek ze van hem af, totdat hij liep, en toen hij rende Ze leek te verdwijnen, en zoeken als hij zou, kon hij niet meer haar vinden.
Terug in het dorp de man vertelde zijn verhaal en iedere man ging naar de open plek naar het meisje te zien, om haar dans te kijken, en ze altijd verliefd op haar. Altijd leek ze te glimlachen en nodig hen uit, en ze altijd achtervolgd haar, en altijd was ze verdwenen.
Op een dag kwam de jager naar het bos, was hij op het spoor van een hert. Terwijl hij besloop het hert zag hij plotseling het meisje dansen. Hij stopte en keek haar voor een moment, maar het hert was verder weg krijgt, dus hij ging op, en hij niet terug te kijken.
Enige tijd later is de jager was weer in het bos, dit keer was hij op het spoor van een everzwijn. Nogmaals het meisje verscheen, dansen dichterbij deze keer. Opnieuw stopte hij en als hij keek ze keek naar hem met de zweem van een glimlach. Maar de beer weg was krijgt, dus hij knikte kortaf en liep door.
Als de jager - lopen - gesloten op het wilde zwijn, het mooie meisje verscheen voor hem, nog dichter dan voorheen. Hun ogen ontmoetten elkaar, maar hij liep langs haar, en in de hoek van zijn oog leek hij om haar te stoppen met dansen te zien voor een moment als hij vertrok.
Tijd voorbij. De jager kwam naar het bos om hout te verzamelen om zijn pijlen te maken. De danser verscheen, verder weg dan voorheen, en dit keer dat hij stopte om haar horloge. Ze danste naar hem toe, stap voor stap dichter, nu op zoek naar hem, nu wegkijken, nu glimlachend naar hem, nu onverschillig. Hij liep snel naar haar toe, en ze leek te wachten op een moment, maar toen ze danste op een steenworp afstand. Hij stopte, draaide zich om en liep weg.
De jager kwam terug naar het bos elke week. En elke week zag hij haar dans voor een ogenblik, en elke week als ze danste naar hem toe, stapte hij naar haar toe, en hij leek steeds dichterbij te komen, maar ze danste weg, en hij vertrok. Joeg hij de herten en de zwijnen, maar hij kwam niet achterna de danser.
Op een dag kwam de jager naar het bos en wanneer de danseres keek hem aan, want het was goed om een man levend in het bos op een mooie dag te zijn en een mooi meisje zien dansen, glimlachte hij een brede vrolijke glimlach. Ogen van het meisje werd breed als een hinde, ze bevroor en keek naar beneden verlegen. Toen ze opkeek was hij er nog steeds, de glimlach zachter nu. Hij knikte naar het meisje en links.
Enkele dagen later was de jager kwam weer in het bos, maar dit keer was hij niet alleen. Een Huntress was aan zijn zijde. De danser verscheen, haar ogen werden groter, verbijsterd en verward. Haar dans nam een meer hectische snelheid. Maar de jager was niet op zoek, hij keek naar de jageres. De danseres volgde ze allemaal de weg naar de rand van het bos, en geen enkele keer heeft de jager terug te kijken.
De jager kwam terug naar het bos alleen de volgende week, en de danser leek verdrietig en angstig in haar bewegingen, dus hij keek haar aan en glimlachte, en deze keer heeft ze glimlachte terug. Hij begon te draaien in de richting van huis, maar de dansers ogen werden wijd weer zo draaide hij zich om te kijken naar haar. Ze danste heel dicht bij hem nu, een stap vooruit, een stap opzij, een stap voorwaarts. De jager glimlachte licht weer omdraaide om te vertrekken. En nu leek het erop dat hij het was, dat was dansen, en dat ze was na zijn dans.
Ze dansten als dit voor wat leek een lange tijd. En nu waren ze bijna aanraken. De jager stak zijn hand uit naar het meisje, en ze nam zijn hand, en ze bleven dansen, hand in hand.
